آرژانتین، سال 1976.

تصور آرژانتین

 تعدادی از فعالین سیاسی و اجتماعی » ناپدید » میشوند و هیچ خبری از آنها به خانواده هایشان نمیرسد. «ناپدید» شدن‌ها، گاهی مخفیانه و گاهی درحضور مردم است. ماشینهای سبزرنگ فورد، به ناگاه در جلوی پای کسی می ایستند و فرد را بی خبر از همه جا، بی هیچ توضیح، و به‌ زور سوار می کنند. و این آخرین باری است که آن فرد دیده میشود.

مسئولین دولت نظامی آرژانتین هم هیچ توضیحی در این باره ندارند. تنها دلیلی که برای این » ناپدید » شدن ها می آورند این است که مخالفان دولت برای بدنام کردن دولت و ناآرام کردن اوضاع کشور مردم عادی را می ربایند و آنها را می کشند. در حقیقت، تنها توضیح مسئولین، منتصب کردن این «ناپدید» شدن ها به دشمن و مخالفان است. مادران، همسران، و فرزندان این افراد، در اقدامی مستمر و هر روزه، با به‌سر کردن روسری و بدست گرفتن عکس عزیزانشان، در میدان اصلی شهر که در جلوی کاخ ریاست جمهوری است، هر روز راه پیمایی میکنند: راه پیمایی سکوت!!

خبرنگاری که از این وقایع مطلع شده است، علیرغم همه هشدارهای دوستان بر عدم انتشار یک گزارش سیاسی، نسبت به انتشار مقاله‌ای درباره این » ناپدید » شدن ها اقدام میکند. پس از زمان بسیار کوتاهی، خود این خبرنگار در خانه خود، » ناپدید » میشود. هرچند که همسایه ای، از دور، شاهد توقف یک ماشین فورد سبزرنگ و سوارکردن این زن به اجبار به ماشین است.

داستان این فیلم ، سرگذشت همسر این خبرنگار است در جستجوی همسرش، و آشنایی وی با سایر خانواده‌های قربانیان از یک طرف و سرگذشت آن زن خبرنگار در زندان و شکنجه ها و تجاوزهایی که بر وی وارد میشود. سرگذشتی که برای حدود 30000 نفر از مردم آرژانتین در بین سالهای 1976 تا 1983 ، سالهای جنگ کثیف (Dirty War)، رقم خورد.  سرنوشت تلخی که هیچ گاه مسئولین و مسببینش مجازات نشدند. سرنوشت تلخی که …

دیدن فیلم » تصور آرژانتین » – Imagining Argentina–  را به دوستان عزیز پیشنهاد میکنم. این به‌ظاهر فیلم و داستان، به وضوح نشان میدهد که در آن سوی  دنیا هم که باشیم، در زمانهای دور یا نزدیک، فرقی ندارد که به چه زبانی صحبت کنید. کافیست که حاکمان کشور دیکتاتور باشند؛ آنگاه شاهد یک رفتار کاملا مشابهی خواهید بود از خشونتهای بی‌دلیل و بی‌پایان، زندان و شکنجه و تجاوز، دروغ‌های مسئولین و کارنوالهای شادی دولتی؛ کتمان حقیقت، مرگ عدالت، فروپاشی خانواده ها و داغ دل مادران

به امید فردای بهتر برای ایران و ایرانیان